Czy promieniowanie jest zaraźliwe?

Mit zaraźliwości promieniowania jest zaskakująco rozpowszechniony. Typowe jest myślenie, że przedmiot napromieniowany promieniuje dalej, napromieniowuje kolejne przedmioty, a one dalej promieniują, itd… Ale zaraz, gdyby faktycznie tak było to wszystko by się napromieniowywało wzajemnie coraz mocniej i zrobiło by się perpetuum mobile. Jak jest naprawdę?

Istnieje możliwość, by cząstka alfa, beta, neutron lub proton zostały wchłonięte przez stabilne jądro. W ten sposób może ono aktywować się – tzn. stać się niestabilne i rozpaść się po jakimś czasie, emitując kolejną cząstkę alfa, beta, neutron lub proton. Jednak taka sytuacja jest ekstremalnie mało prawdopodobna. Energia cząstki, która ma być wchłonięta (a zatem jej prędkość) musi być w ściśle określonym przedziale – inaczej cząstka odbije się od jądra jak piłeczka pingpongowa lub przeleci przez nie jak pocisk przez papier. W naturalnych warunkach aktywacja atomu jest praktycznie niemożliwa.

Promieniowanie gamma i rentgenowskie  nie powoduje aktywacji i kolejnych rozpadów. Gdyby tak było to wszystkie bagaże na lotnisku stawałyby się radioaktywne. Wszyscy pacjenci, którym zrobiono zdjęcie rentgenowskie również by promieniowali. Tak więc jeżeli miałeś kiedyś zdjęcie rentgenowskie to jesteś napromieniowany, ale nie promieniotwórczy.